Diagnoza potwierdzona - to szaleństwo!

Już łapiąc się za zrobienie chusty, wiedziałam że jestem nienormalna,

a teraz to już jestem pewna na 100% że jestem szalona, a to szaleństwo

jest w najgorszej postaci. Nie ma już dla mnie żadnego ratunku :)

Na blogu DIY pojawił się nowy cykl - Akademia Szycia II

Ci co mnie znają, to już wiedzą, że do szycia to ja mam dwie lewe ręce.

Owszem potrafię podwinąć spodnie... ale na tym się moje umiejętności kończą.

Więc gdy zobaczyłam, że będzie można nauczyć się szyć to się ucieszyłam.

Gorzej, gdy chwilę później zobaczyłam co jest do uszycia, a była to poduszka,

patchworkowa i jeszcze do tego okrągła. No przecież dla osoby takiej jak ja

to jest rzecz niemożliwa do wykonania. Ale czy na pewno....?

Ja, jak już wcześniej ustaliłam, szalona kobieta stwierdziłam, że dam radę.

Pojechałam więc przy najbliższej okazji do sklepu i kupiłam jakiś materiał,

bo oczywiście jak nie szyję, to w domu nic nie było, i zabrałam się do rzeczy.

Ale już od samego początku zaczęły się trudności. Na początku cyrkiel.

Poduszka miała mieć promień 22,3cm, mój zwykły szkolny cyrkiel takiej

rozpiętości niestety nie miał, miał tylko 16cm. Mówię trudno, będzie mniejsza.

Zaczynam rysować kółko i... plastikowy cyrkiel się rozleciał, a tu na złość

sobota wieczór, potem niedziela i wolny poniedziałek bo 12 listopad.

Więc żeby pobiec kupić nowy musiałam czekać aż do wtorku.

W końcu się udało, rozrysowałam sobie wszystko co trzeba

i nie pozostało mi nic innego jak wziąć się za zszywanie.

I tutaj przyznaję się bez bicia, że chciałam sobie zrobić szybciej,

a zrobiłam sobie gorzej i wydłużyłam czas pracy podwójnie.

Pokazane było żeby odmierzyć ranty i wszystko wyciąć równo,

ja natomiast wyrysowałam części właściwe a ranty obcięłam na oko.

Gdybym zaczęła je od razu zszywać przykładając jeden do drugiego

pewnie nie trafiłabym w linie właściwe i wyszło by krzywo, zaczęłam

więc każdą jedną część przyszywać ręcznie po linijkach

A dopiero potem gdy już było wszystko dobrze

przejechałam jeszcze raz porządnie maszyną do szycia.

Tutaj już wszystkie przygotowane części po maszynowym zszyciu

Dalej więc porządnie się trzymałam wytycznych,

ponacinałam i poprasowałam jak należy

I pozostało już tylko połączenie wszystkich elementów.

Oczywiście najpierw ręcznie, a dopiero potem maszynowo.

Cały czas się zastanawiałam, czy to mi w ogóle jakoś prosto wyjdzie.

I o dziwo wyszło na prawdę fajnie, ja jestem w szoku że tak potrafię :)

Z racji tego że podusia ma mniejszy promień niż w zadaniu

zrobiłam z mniejszej ilości części bo tylko 12, a nie 20-tu.

I jeszcze tylko doszyć tył i podusia gotowa do wypychania

I o ile przy z szyciu udało mi się to koło jakoś zachować,

tak nie wiem dlaczego po wypchaniu nijak to okrągło

wyglądać nie chce. Guziczek na środek i Ta dam!

No powiem Wam, że jestem w szoku, że dałam radę ją uszyć.

Raczej nigdy więcej się na taki okrągły projekt nie porwę,

ale spróbowałam i jestem z siebie dumna :)

A moje szaleństwo trwa nadal. Z resztek materiału powstała kolejna rzecz,
o której już za kilka dni, a teraz siedzę nad kolejnym projektem.
I to wszystko są zabawy "dodatkowe" czyli poza tymi na które się zapisałam
i robię przez cały rok. A przecież za chwilę są święta i trzeba pomyśleć
o najbliższych. O matko, kiedy ja to wszystko zrobię? :)